En nu jij.
De afgelopen maanden begeleidde ik verschillende teams in hun ontwikkeling. Teams die ieder op hun eigen manier zoekend waren:
Hoe werken we samen als het schuurt?
Hoe houden we verbinding als de druk hoog is?
Hoe blijven we in beweging, ook als het spannend wordt?
In die trajecten kwamen allerlei thema’s langs: vertrouwen, communicatie, besluiten nemen, eigenaarschap, samenwerken over grenzen heen. Grote woorden, maar uiteindelijk kwam het steeds terug bij één simpele vraag: wat ga jij doen?
Want daar begint het. Niet bij de organisatie, niet bij de leidinggevende, niet bij ‘hoe het zou moeten’. Maar bij jou.
Bij hoe jij reageert als iemand zijn mond houdt waar iets gezegd moet worden.
Bij of jij je uitspreekt als een besluit genomen wordt waar je vraagtekens bij hebt.
Bij of jij incheckt bij een collega die net even anders in de wedstrijd zit dan jij.
Teamontwikkeling gaat over gedrag.
Over wat je laat liggen. En wat je oppakt.
Over of je durft te kiezen voor het wij, terwijl het soms comfortabeler is om vast te houden aan het ik.
De mooiste momenten tijdens de trainingen vond ik die waarin mensen ontdekten:
“Shit, ik ben eigenlijk zelf degene die het verschil kan maken.”
Niet omdat iemand dat van je vraagt, maar omdat je voelt dat je verantwoordelijkheid hebt. Voor jezelf, voor je team, voor het grotere geheel waar je onderdeel van bent.
Dat vraagt geen perfectie. Geen stoer gedoe. Geen grote plannen.
Wel moed.
En de bereidheid om te beginnen bij jezelf.
Dus ja, de training zit erop. Maar het echte werk begint nu pas.
De gesprekken die nog gevoerd moeten worden.
De keuzes die nog gemaakt gaan worden.
De situaties die nog gaan schuren.
De vraag is:
Wat doe jij als het erop aankomt?
Wacht je af, of beweeg je mee?
Wat laat je liggen, en wat pak jij op?
